Een grindpad van 17 km lang

Ik begon de dag een beetje dom; toen ik het dorp uitfietste, ging ik natuurlijk eerst de verkeerde kant op. Mensen die mij heel goed kennen, zullen daar niet van opkijken. Ik vond al vreemd dat ik de zon rechts had en dat ik de noordenwind tegen had; gelukkig zag ik een plaatsnaam waar ik gisteren al langs gekomen was, dus rechtsomkeerd. De hele weg heb ik zijwind of wind mee gehad, en het waaide behoorlijk. Dus weer een mooie fietsdag van ca. 85km. Vanmorgen heb ik ontbeten in Castrojeriz; boccadillo met jamon (ham), brood van gisteren, met mijn toch wel sterk gebit had ik er grote moeite mee. Toen ik weer op de fiets wilde stappen, vroeg de baas of hij een foto mocht maken van mijn tattoo. Ik krijg hier veel complimenten voor de tattoo; maakt wel indruk blijkbaar. Vanaf de albergue naar Castrojeriz was het een optocht van pelgrims; je hoeft je wat dat betreft niet alleen te voelen. Eigenlijk zie je die grote groepen alleen aan het begin van de dag. Later verspreidt zich dat. Als fietser ben je een eenling. Je moet er wat voor over hebben, om zo'n grote afstand te gaan wandelen; diep respect. Het laatste stuk naar de albergue waar ik nu ben, in Calzadilla de la Cueza, was een grindpad van 17km lang zonder enige opsmuk; niks te zien onderweg,  gewoon lopen met het zicht op oneindig en het verstand op nul, denk ik dan. Op de fiets is dat nog te overzien. 

Het landschap was sowieso vrij kaal vandaag; de klaprozen langs de wegen maakten weer veel goed. Ook zag ik veel waterwerken, in de eerste plaats de oude sluis bij Frómista. Vroeger werden hier nog kleine scheepjes geschut, die de graanoogst van hier vervoerden naar het noorden van Spanje. Nu wordt het kanaal gebruikt voor de watervoorziening en irrigatie; onderweg zie je veel grote betonnen goten waardoor het water naar de akkers kan stromen. 

Op de grote zuil is af te lezen hoever ik nog moet fietsen naar Santiago; en dan wil ik nog naar Finisterre; op de handwijzer bij Frómista staat 424 km.

Lieve mensen,  de foto's spreken voor zich. Veel leesplezier.  Groet, Wim