Een reisje met de trein.....

Na Tours kwam Poitiers. Onderweg kwam ik tot de ontdekking dat ik inmiddels sinds 3 augustus 1000 km had gefietst (foto als bewijs).
Op de ene camping was geen Wi-Fi, op de andere heel slecht. Daarom heeft het weer zo lang geduurd zonder dat jullie wat van mij hoorden. Plus dat mijn internettegoed opgebruikt was. Gelukkig heeft mijn dochter Alice ervoor gezorgd dat ik extra mb's kreeg van de provider.
In Chatellerault zag ik 's ochtends vroeg vanuit de tent een bever in de rivier zwemmen en even later aan wal klimmen. Mooi om zoiets te zien.
Onderweg ging ik naar de bakker. Dezelfde bakker van drie jaar geleden. Even later kwam ik langs het kasteel van Dissay. Toch maar weer dezelfde foto genomen als toen. In mijn herinnering was het toen niet zulk mooi weer.
Tijdens mijn fietstocht word ik vaak begroet, vooral door wielrenners, die steevast de hand opsteken of roepen: Bon courage, zoiets van: Zet 'm op. Maar ook door de chauffeur van de vrachtauto van de firma Zeeman.
Onderweg kreeg ik steeds meer een bang voorgevoel, dat ik niet op tijd zou arriveren bij de Pyreneeën. Op 25 augustus moet ik daar wel zijn, anders mis ik de bus en dan zijn de rapen gaar. Welnu, iedereen die kan rekenen, snapt dat ik niet in één dag van Poitiers naar Cadillac ben gefietst, dus eerlijkheid duurt nog altijd het langst...........Ik heb een reisje gemaakt met de trein van Poitiers naar Bordeaux. In de trein kwam ik weer (jazeker, al weer) een aardige Fransman tegen, ook een fietser, die via internet een slaapplaats voor mij heeft geregeld. Alle hotels zaten vol omdat het weekend werd. Vanaf het station was het ca. 6 km fietsen naar het adres. Via internet had ik al betaald, niet duur, iemand die kamers verhuurt. Vlakbij het station had ik al gegeten, heerlijke risotto. Het adres was op zich met de fietsnavigatie niet moeilijk te vinden, maar van al die woonblokken welke moet je kiezen, nr. 56 batiment C. Ik heb wel zes keer gevraagd. Ik was al bang dat ik onder een brug zou moeten slapen als een echte clochard. Uiteindelijk kwam ik bij het goede woonblok, maar hoe kom je binnen zonder code om het hek te openen. Tenslotte heb ik mijn reddende engel van de trein maar gebeld, gelukkig had ik zijn mobiele nummer. Vanochtend trouwens weer hetzelfde probleem. De familie sliep nog om acht uur, dus ben ik hem stilletjes gepiept. Vervolgens moest ik net zo lang wachten tot iemand de poort uit moest. Zooitje ongeregeld! Precies zoals ik zei, het was niet duur, maar het was ook net niks. Zelfs het bed was al een keer beslapen.
Omdat ik in Poitiers moest wachten tot 's middags vier uur, heb ik de stad verkend. Op het station kreeg ik een plattegrond van de stad. Ik wilde de kathedraal bezoeken, maar deze was gesloten voor publiek, omdat er een dienst zou worden gehouden na het overlijden van een wereldberoemde kok uit Poitiers. Heel veel collega's van de kok waren komen opdagen, in zwarte kleding en sommige met een wit koksjasje.
Ook heb ik nog een nagelknipper gekocht bij .... de HEMA!
Vandaag ben ik vanaf Bordeaux dwars door het wijngebied gefietst. Opvallend zijn de hoge muren die je langs veel wegen ziet. Aangekomen in Hostens bij de camping, waar ik mijn tentje wilde opzetten, toch weer een tegenvaller. Camping gesloten!
Uiteindelijk ben ik nu op een mooie camping 15 km uit de route, dus morgen ook weer 15 km terug.
In het dorp van de camping was een wielerronde aan de gang. Bijna had ik deel uitgemaakt van deze course met mijn WorldTraveler met meer dan 20 kg bagage.
Mijn tent staat op een mooi plekje met een overdekte picknickbank ernaast. Vanavond heb ik daar ook heerlijk gegeten, een complete zak, aardappeltjes, sperziebonen, champignons en stukjes kip uit de diepvries van de Intermarchê.
Graag wil ik het hier bij laten. Voor straks welterusten. Vergeet de foto's niet.