Indrukwekkend!

De titel had kunnen zijn 'Onbeschrijfelijk' of 'Niet te bevatten'. Toch ga ik het proberen, dat ben ik toch min of meer aan jullie verplicht. Als je ergens aan begint, moet je het ook afmaken!

Gisternacht heb ik in de albergue in Arzúa geslapen in een zaaltje met 7 stapelbedden; maar twee bedden waren bezet, die van mij en vijf meter (let wel!) verder sliep een knappe jongedame Maria uit Seattle, Californië. Ondanks dat heb ik toch wel redelijk kunnen slapen. 's Avonds heb ik nog wat gewandeld door het stadje; ook hier de souvenirswinkels, die je in elke stad op de camino tegenkomt. In een dorp verderop, Touro, heb ik proviand ingeslagen voor een picknick onderweg,  maar rond lunchtijd natuurlijk geen bankje te bekennen. Gelukkig vond ik een picknickbank een eind van de weg.

De tuinen zien er iets anders uit dan bij ons, zie de dikke palmboom op de foto, zelfs grote cactussen, zoals je ze kent uit de cowboyfilms groeien langs de kant van de weg. Je ziet mooie optrekjes, maar daarentegen ook veel schijnbaar verlaten huizen klaar voor de sloop, onafgemaakte woningen, iets wat de conclusie rechtvaardigt dat er veel armoede is. Het landschap in Gallicië is heel verschillend van schoonheid, dan golvend, dan weer steil, zie foto's. De koeien vond ik echt fotogeniek. Zijn dat Friese zwartbonte koeien of gewoon Spaanse koeien?

En dan na kilometers fietsen, lopen en duwen ligt daar eindelijk Santiago de Compostella aan je voeten! Maar ook in de stad moest ik 105kg omhoog duwen (19+16+70). Of die 70kg nog klopt, weet ik pas als ik thuis ben. Door al dat lekkere pelgrimseten betwijfel ik of er kilo's af zijn gegaan. Uiteindelijk kom je dan aan op het grote plein voor de beroemde kathedraal. 'The finale destination of the Way of St. James'. Daarvoor doe je het allemaal, dat fietsen, in mijn geval, twee weken lang of als wandelaar eindeloos dag na dag zwoegen bergop en bergaf (het laatste schijnt moeilijker te gaan dan bergop). Trouwens elke pelgrim zal het beamen, de weg naar Santiago geeft meer voldoening en inspiratie dan de aankomst. Dat was het dan! Zie ook het filmpje van het plein!

Na zoeken en vragen (For pafor?) een albergue gevonden in de binnenstad, overal mooi dichtbij. Deze is onderdeel van een hotel, waar ik vanochtend een goed ontbijt heb genuttigd voor 5euro, geen geld. De albergue kost per nacht 18euro, dus wel iets meer dan ik gewend was onderweg hier naar toe. 

Of het komt dat ik hier op zaterdag aankwam, en ook nu op zondag, is het gezellig druk met overal muziek. Overweldigend, onbeschrijfelijk, dus zie vooral de filmpjes en foto's voor een indruk van wat ik hier meemaak. En wie kwam ik gisteren weer tegen? Je raadt het vast, mijn lieftallige Poolse vriendinnen! 

Eerlijk gezegd, was ik gisteren zo ongeveer op het eind van mijn Latijn; toen ik thuis de planning maakte voor de fietstocht had ik bedacht ook nog naar Finisterre te gaan; ik heb nu besloten om wel te gaan, maar met de .......bus!!!! Ik vind dat ik dat wel verdiend heb! Van de Poolse vriendinnen kreeg ik een folder voor een busexcursie naar Finisterre en Muxia oftewel de Costa del Morte, klinkt eng. (Een goede kennis, die dit ook leest, weet uit ervaring waar ik het over heb). De vriendelijke receptioniste van het naastgelegen hotel heeft de trip voor mij besproken.

Vanochtend na het ontbijt wandelde ik naar de Nederlandse huiskamer om informatie op te doen over het regelen van een vlucht naar huis. Opeens zie ik een fietser met aanhangertje met de Drentse vlag. Ook een Wim uit Zuidwolde. In de Huiskamer werd ik vriendelijk verwelkomd met een kopje koffie door de vrijwilligsters Annemarie en Wendy. Na een tijdje kwamen nog een paar fietsers binnen, die ik voor de zoveelste keer ontmoette, Theo en Raoul uit Weert. De vlucht die ik in gedachten heb, is op donderdag om 7uur 's ochtends. Maar hoe kom ik met inchecken e.d. om ca. 5uur op het vliegveld? Volgens de dames wordt het wel meer gedaan om 's avonds al te gaan en dan in de hal de nacht door te brengen. Na een gezellig samenzijn in de Huiskamer zag ik de lange rij wachtenden van ca. 100m voor een zgn. Compostelaat, een bewijs dat je de tocht hebt volbracht. Daar hoefde ik niet meer aan te sluiten want zonder stempelboekje (pelgrimspas) heb je daar niks te zoeken; en die was ik immers kwijt.

De kathedraal stond vier jaar geleden aan de buitenkant in de steigers, nu wordt hij binnen gerestaureerd. Daarom kunnen de gelovigen (ik ook) naar binnen in de andere nabijgelegen kerk. Terug naar de albergue heb ik filmpjes gemaakt van muzikanten, vooral was ik onder de indruk van het slagwerkkorps, een soort Slagerij van Kampen en dan 10 keer zo groot en zo luid. Ik hoop dat de filmpjes overkomen.

Lieve mensen, tot , saludo Wim