30 graden!

Vanmorgen weer de draad opgepakt. Mijn fiets stond geparkeerd in een kleine parkeergarage en deze kon ik om 8 uur ophalen onder begeleiding van de baas van de albergue. Toch gek als je een eind met iemand op loopt en geen gesprek kunt beginnen. Die ander praat wel, maar ik kan er geen touw aan vast knopen. Mijn Engels kan ik hier goed in de praktijk brengen, veel pelgrims uit de U.S.; beneden mij sliep een man uit Nieuw-Zeeland. Die mensen hebben er veel voor over om deze tocht te maken.  Als ik andere fietsers ontmoet,  dan zijn het meestal landgenoten.

In hetzelfde dorp een gelegenheid gevonden voor mijn desayuno (ontbijt); ik werd door het café geleid naar een achterzaal waar meer mensen zaten, een gezelschap van ca. 20 Belgen. Die maken dan een georganiseerde reis; elke dag wordt de bagage naar een volgend adres gebracht; trouwens veel individuele pelgrims doen dat ook; die zie je dan lopen met een klein rugzakje. In dit café was een ontbijtbuffet, dat had ik nog niet meegemaakt: sinaasappelsap, donuts, cake, koffie, brood maar dan anders dan bij ons. Ik zie hier alleen stokbrood met een keiharde korst of brood om te roosteren. Ik zal blij zijn als ik weer brood mag eten van bakker Timmer. Trouwens onderweg kun je wel heerlijke boccadillo's (broodjes) kopen met ham of tortilla; dat heb ik onderweg gedaan in Paradela; zo ongeveer een half stokbrood belegd met gebakken ei en aardappel. Smullen!

Het waren vandaag lastige klimmetjes of liever klimmen. De laatste was 6 km lang en morgen komen daar nog 6km bij. Ik was blij dat ik deze albergue zag. En ook nog redelijk op tijd na zo'n 50km. Gauw onder de douche en de vuile was in de wasmachine voor 3,50euro, daarna aan een wasrek te drogen in de zon; dat kan ik straks mooi weer opruimen. Uiteraard heb ik mij getrakteerd op een lekker biertje. 

Ik ben nu in een albergue 6 km voorbij Portomarin. Op de foto zie je de poort, die een replica voorstelt van een middeleeuws brugdeel. Op onze tocht vier jaar geleden hebben we bij Portomarin gekampeerd. Voorbij Portomarin was het zwoegen, vaak lopen, en laat ik nou weer mijn Poolse vriendinnen achterop komen, zolang het nog geen 'Poolse bruiden' zijn, zoals in de film......

Toen ik mijn biertje dronk, kreeg ik contact met een jongedame uit Quebec, Canada. Toen ik zei dat mijn vrouw blij zal zijn, als ik weer thuis kom, kon zij dat bevestigen voor haar boyfriend; dat zo'n lange afwezigheid van huis de liefde alleen maar sterker maakt. 

Op de foto een afbeelding van mijn km-teller om te tonen hoe snel een afdaling kan gaan; dat haalt zelfs mijn buurmeisje niet op haar snelle brommer; of misschien ook wel? 

Het klooster van Samos; de brug voor Portomarin met in de verte de trap naar het hoger gelegen centrum; een zgn. horreos, een graanschuur boven een muur of pilaren zodat er geen knaagdieren bij het graan kunnen komen; speciaal pelgrimsbier.

Graag wil ik bij dezen alle gulle gevers bedanken die een donatie hebben gedaan aan het KWF Kankerfonds. Daar kan ik mee thuiskomen! €878euro 

Lieve mensen, tot de volgende keer!