De beste albergue tot nu toe!

De afgelopen nacht heb ik niet heel goed kunnen slapen; het idee dat er een Texaanse schone onder mij lag, ik op het bovenste bed moest liggen met mijn hoogtevrees, ik bang was dat ik midden in de nacht eruit zou  moeten om te plassen (gelukkig kon ik de plas ophouden), er een man op de kamer lag die zo erg snurkte, dat mijn oordoppen het lawaai niet aankonden (zelfs 's middags lag hij al te snurken, een afspraak met een arts was geen overbodige luxe). Ik was blij dat het half 7 was, iedereen wakker werd en ik met al mijn lenigheid uit bed kon. De albergue viel erg tegen; er was maar één wasbak voor een heleboel pelgrims. Voor 8 euro mag je natuurlijk ook niet veel verwachten. 

Na een ontbijt in een restaurant ging ik op weg, eerst lopend in het stadje in gezelschap van een Zweedse mevrouw met een gezellige conversatie. Van dit soort contacten kan ik genieten. Onderweg was niet veel te zien, behalve akkers zo ver het oog kan zien. Thuis baal ik al als ik van Drouwenerveen naar Buinen moet fietsen. Aardappelen, tarwe, gerst, enz.. Toch heb ik wel genoten van de bloemenpracht in de berm: paarse distels, klaprozen, gele bloemen (mosterdzaad?), margrieten, enz..

Ik wilde vandaag niet zover gaan, want ik moest nodig mijn wasje draaien. Daarom stopte ik in Belorado voor koffie en een boccadillo; ik vroeg de bakker welke albergue zij zou aanraden, toen bleek dat deze pas om 13:00 uur open zou gaan; en het was nog maar half 12; dus doorfietsen.  In Belorado kwam ik opnieuw Gert en Jeanet tegen, fietsende pelgrims, een sympathiek echtpaar van onze leeftijd (denk ik). Zo kwam ik na 5km in deze albergue in Tosantos, de mooiste tot nu toe. Mijn wasje werd in de machine gedaan voor 3euro. Nu hangt het te drogen. Op het terras is het gezellig met heel veel nationaliteiten, eigenlijk is het asociaal dat ik hier zit te schrijven. Ik ben een buitenbeentje op de fiets; van de 16 pelgrims die hier overnachten, ben ik de enige fietser. Evenals ík dezelfde fietsende collega's vaak ergens ontmoet, zo gaat dat nog meer op voor de lopers. In elke albergue is dat steeds weer een reünie. 

Straks de was opruimen, eten en nog even nagenieten in het avondzonnetje. 

Tot gauw. Groet, Wim